Am Fm Am7 Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχή Fm7 Am7 Fm Fm7 σ' ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερό Μέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιά λες θ' αγγίξω του θεού τα μαλλιά αν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρό F# D#m A Em Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω Bm D#m A ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει F#m C#m G#7 με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει Κάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιά μόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιού δείχνουν πως ήπια νερό Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος Δεν θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδια μόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρα σαν να ευλογεί απ' την αρχή τα πάθη τα ίδια C#m G Bm G F#7 Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή F#dim Em F# F#7 F#dim που μ’ έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί Πριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνω του αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανός Στα χνώτα του πρωινού βαφτισμένος λέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητής ζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένος Τι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζω ν' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσει με μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσει Σ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβή που μ’ έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
Σαν λουλούδι η ανάσα μου ξυπόλητη αρχήσ' ένα αρχαίο χορό έχει στη ρίζα μόνο νερόΜέσα στη γλάστρα μου απλώνω κλαδιάλες θ' αγγίξω του θεού τα μαλλιάαν κάποιος ξοδέψει για μένα λίγο καιρόΤι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζων' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσειμε μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσειΚάθε πρωί όταν ξυπνάω με σπασμένα σχοινιάμόνο οι χαρακιές στο στόμα του πηγαδιούδείχνουν πως ήπια νερόΣτα χνώτα του πρωινού βαφτισμένοςλέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητήςζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένοςΔεν θέλω ειδήσεις, όχι άλλα σκουπίδιαμόνο τη δύναμη του ανθρώπου που κάθε μέρασαν να ευλογεί απ' την αρχή τα πάθη τα ίδιαΣ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβήπου μ’ έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκείΠριν με σπαράξει η δουλειά στο μαξιλάρι μου ψάχνωτου αστεριού μου το φως μια προσευχή να κρατηθώ ζωντανόςΣτα χνώτα του πρωινού βαφτισμένοςλέω πως ο καθένας μας γεννιέται ποιητήςζει σαν κλέφτης και πεθαίνει διψασμένοςΤι με ξεδιψάει, ρωτάω... κι ανθίζων' αφουγκραστώ μια ξένη δροσιά να με ποτίσειμε μια γουλιά το χωρισμό μήπως γεμίσειΣ' ευχαριστώ ζωή μου διψασμένη κι ακριβήπου μ’ έμαθες... πως μόνο ο εαυτός μου δεν μου αρκεί
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ