[Αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου] Am Αν με ρωτάς για τη ζωή Gb Δεν έχω νέα Dm Ό, τι κατάφερα να δω Am Πίσω απ’ το τζάμι Απ’ τις αγάπες μου έζησα Gb Την τελευταία Dm Κι έκανα φίλο μου καλό E Ένα μακρύ ποτάμι Am Τις μνήμες μου έδειχνε Ebdim Μου μάθαινε το χρόνο Dm Κι από των βάλτων τα νερά Am Πώς να ξεφεύγω Am Ο μόνος τρόπος το μυαλό μου Ebdim Να γλιτώνω Dm Μια να έρχομαι, να έρχομαι Am E Και δυο να φεύγω Am Ab Cm Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια Fm Ab G Και της καρδιάς την πεινασμένη τη φωτιά Am Ab Cm Όλες οι μοίρες μου μού λέγανε τα ίδια Fm Ab G Κι όλα τα σπίτια μου κοιτούσαν στο βοριά Cm Fm Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα Ebdim G τα μεγάλα τα κυνήγια... Fm Gm Ab Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγια Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα τα κυνήγια Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγια Φεύγαν τα χρόνια Μα μου αφήναν το θυμό τους Μα ο ουρανός ήτανε πάντα Γαλανός Πόσα απογεύματα με πήραν Στο λαιμό τους Πως βγήκα απ’ όλα, σκέψου Απ’ όλα ζωντανός Τώρα γυρίζω για να κάνω Αυτό που πρέπει Και μ’ όσες πέτρες μου αφήσαν Οι βροχές Θα φτιάξω σπίτι μόνο Θάλασσα Να βλέπει Και στα παράθυρα του ξύλα Από κουπαστές Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια Και της καρδιάς την πεινασμένη τη φωτιά Όλες οι μοίρες μου μου λέγανε τα ίδια Κι όλα τα σπίτια μου κοιτούσαν στο βοριά Cm Fm Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα Ebdim G τα μεγάλα τα κυνήγια... Fm Gm Ab Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγια Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα τα κυνήγια Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγια
[Αφιερωμένο στον Μάνο Ελευθερίου]Αν με ρωτάς για τη ζωήΔεν έχω νέαΌ, τι κατάφερα να δωΠίσω απ’ το τζάμιΑπ’ τις αγάπες μου έζησαΤην τελευταίαΚι έκανα φίλο μου καλόΈνα μακρύ ποτάμιΤις μνήμες μου έδειχνεΜου μάθαινε το χρόνοΚι από των βάλτων τα νεράΠώς να ξεφεύγωΟ μόνος τρόπος το μυαλό μουΝα γλιτώνωΜια να έρχομαι, να έρχομαιΚαι δυο να φεύγωΖητούσα τα μεγάλα τα κυνήγιαΚαι της καρδιάς την πεινασμένη τη φωτιάΌλες οι μοίρες μου μού λέγανε τα ίδιαΚι όλα τα σπίτια μου κοιτούσαν στο βοριάΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλατα μεγάλα τα κυνήγια...Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγιαΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα τα κυνήγιαΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγιαΦεύγαν τα χρόνιαΜα μου αφήναν το θυμό τουςΜα ο ουρανός ήτανε πάνταΓαλανόςΠόσα απογεύματα με πήρανΣτο λαιμό τουςΠως βγήκα απ’ όλα, σκέψουΑπ’ όλα ζωντανόςΤώρα γυρίζω για να κάνωΑυτό που πρέπειΚαι μ’ όσες πέτρες μου αφήσανΟι βροχέςΘα φτιάξω σπίτι μόνο ΘάλασσαΝα βλέπειΚαι στα παράθυρα του ξύλαΑπό κουπαστέςΖητούσα τα μεγάλα τα κυνήγιαΚαι της καρδιάς την πεινασμένη τη φωτιάΌλες οι μοίρες μου μου λέγανε τα ίδιαΚι όλα τα σπίτια μου κοιτούσαν στο βοριάΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλατα μεγάλα τα κυνήγια...Ζητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγιαΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα μεγάλα τα κυνήγιαΖητούσα τα μεγάλα, τα μεγάλα, τα κυνήγια
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ