Tango
Έτος: 1936
 
Γιατί ενόμιζ' ο φτωχός
ότι πελάτης μοναχός
ήταν αυτός μέσ' της καρδιάς της
την ταβέρνα
 
Έπινε μιά γουλιά-γουλιά
τα κατοστάρια τα φιλιά
κι έλεγε μεθυσμένα
κέρνα κι όλο κέρνα
 
Μα η ταβέρνα της καρδιάς της
όταν κλείση
ότι να πή
δεν θα ξαναμεθύση
 
Κρασί
κανείς όσο να πιή
αν τύχη ν' αγαπάη
ή όποιοδήποτε πιοτό
όσο και να 'ναι δυνατό
 
Βαρέλια και να καταπιή
ποτέ του δεν μεθάει
όσ' όταν πίνη σαν μπεκρής το κοκκινέλι
των χειλιών κάποιας μικρής
 
Αν και οι φίλοι του 'χαν πει
πως όταν γίνεται στουπί
εδώ κι εκεί καμμιά φορά
παραπατάει
 
Αυτός της λέει πιές κι εσύ
απ' της αγάπης το κρασί
όσπου ζαλίζεται
μετά τον απατάει
 
Σε ξένες άγνωστες ταβέρνες
τώρα πάει
και σ' ένα κλάμα όταν πιή
ξεσπάει
 
Κρασί
κανείς όσο να πιή
αν τύχη ν' αγαπάη
ή όποιοδήποτε πιοτό
όσο και να 'ναι δυνατό