F#m                 D                     F#m
Κάτι φουριόζοι ποιητές την ερημιά πήραν οικόπεδο
     D
Και τώρα χτίζουν σπίτι

F#m/D F#m/D

F#m                        D
Έχουν στους ώμους τους βαριά κληρονομιά
F#m                D
Τα τελευταία ανθρωπάκια του πλανήτη

F#m/D
 
F#m                D
Σαν ξωτικά χοροπηδούν στις σκαλωσιές
F#m               D
Έχουνε βλέμμα ανεξίτηλο και μάτια

F#m/D

F#m               D
Απορημένα μας κοιτάνε στις ουρές
E                C#7
Έτσι αθώα που κοιτούν ρίχνουνε κάστρα

F#m/D
 
F#m               D                     F#m
Κάτι ευάλωτοι συνθέτες τη σκηνή έχουν αντίσκηνο
      D
Και σκέπασμα τα τάστα
F#m                  D
Στον τρίτο κόσμο αλωνίζει η ντροπή
E               C#7
Έχει ανάγκη φερετζέ, δεν έχει μάσκα

F#m/D
F#m/D
 
F#m                  D
Είναι νεράιδα, ξενυχτά στη μηχανή
F#m                   D
Στοίβες με ρούχα μεγαλώνει σαν θηρία
F#m/D   ] 2x
F#m                D
Η παραμάνα μας πεθαίνει ορφανή
E                  C#7
Αχ την αγάπη πάντα φώναζαν Μαρία