C
Μου πήρε χρόνια να καταλάβω
πως υπάρχει και μι' άλλη ζωή πέρα απ' τον πάγο
εκεί που λιάζονται οι σαύρες και τα ηφαίστεια
ησυχάζουν στο φως που τα γυμνώνει
Κουράστηκα να γυρίζω σ' αυτές τις ερήμους
αυτή η διαδρομή μ' εξοντώνει
Σίγουρα κάπου θα υπάρχουν δύο μάτια
που σαν άϋλοι φάροι μες στη νύχτα
θα μου δείχνουν ένα δρόμο να βαδίσω
έναν ορίζοντα λαμπρό όπου θα με περιμένει
η ζεστασιά κι η συγκατάνευση
με μια κούπα στα χείλη
κι ένα χαμόγελο στο χρώμα του κυκλαμίνου
Μα καθώς προσπαθώ να βγω
απ' αυτή την τυφλή μάζα τρόμου που με περιέχει
βραχνές αναμνήσεις μου θυμίζουν
πως η ζωή μου πάντα θα επιστρέφει
σαν τιμωρός και σαν τύψη
ένας κόσμος ορυκτός
μια παρουσία στοιχειωμένη
 
D                            Bm
Θυμάμαι μια νύχτα που είχες πει:
                         D              Bm
έχεις σταυρώσει κόσμο εσύ, θα μείνεις ξένος
G                      D
και σε κοιτούσα σαν παιδί
                         Bm
που κάποιος του 'πε το γιατί
                    D
φυσάει αγέρας στη ζωή του αγριεμένος