Ερμηνευτής: Διαφανα Κρινα
Μουσική /Στίχοι: Ανεστοπουλος Θανος /Ουρανης Κωστας
C Em Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι C Em μες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνος Fmaj7 Em Στη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούω Fmaj7 G και τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμος G C Em Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι C Em μέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλία Fmaj7 Em Θα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ‘ρθει ο αστυνόμος Fmaj7 G Θα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορία C Em Απ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιά Am G θα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνη C Em μην τον είδε κανείς Έχει μέρες που χάθηκε...» Fmaj7 G Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει » C Em Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώντας C Em θα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλι Fmaj7 Em Θε να πουν: «Τι ‘ναι ο άνθρωπος Χθες ακόμα εζούσε...» Fmaj7 G και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλι C Em Κάποιος θα ‘ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψει C Em πως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένην Fmaj7 Em νέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσει Fmaj7 G μια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην» C Em Κι αυτή θα ‘ναι η μόνη του θανάτου μου μνεία Am G Στο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μου C Em και θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδες Fmaj7 G όπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μου C Em Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι Am G σε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο Παρίσι C Em Και μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλλην Fmaj7 G θα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...
Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλιμες την κρύα μου κάμαρα όπως έζησα: μόνοςΣτη στερνή αγωνία μου τη βροχή θε ν’ ακούωκαι τους γνώριμους θόρυβους που σκορπάει ο δρόμοςΘα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλιμέσα σ’ έπιπλα ξένα και σε σκόρπια βιβλίαΘα με βρουν στο κρεβάτι μου, θε να ‘ρθει ο αστυνόμοςΘα με θάψουν σαν άνθρωπο που δεν είχε ιστορίαΑπ’ τους φίλους που παίζαμε πότε πότε χαρτιάθα ρωτήσει κανένας τους έτσι απλά: «Τον Ουράνημην τον είδε κανείς Έχει μέρες που χάθηκε...»Θ’ απαντήσει άλλος παίζοντας: «Μ’ αυτός έχει πεθάνει »Μια στιγμή θ’ απομείνουνε τα χαρτιά τους κρατώνταςθα κουνήσουν περίλυπα και σιγά το κεφάλιΘε να πουν: «Τι ‘ναι ο άνθρωπος Χθες ακόμα εζούσε...»και βουβοί στο παιχνίδι τους θα βαλθούνε και πάλιΚάποιος θα ‘ναι συνάδελφος στα «ψιλά» που θα γράψειπως «προώρως απέθανεν ο Ουράνης στην ξένηννέος γνωστός εις τους κύκλους μας, κάποτε είχε εκδώσειμια συλλογή ποιήματα πολλά υποσχομένην»Κι αυτή θα ‘ναι η μόνη του θανάτου μου μνείαΣτο χωριό μου θα κλάψουνε μόνο οι γέροι γονιοί μουκαι θα κάνουν μνημόσυνο με περίσσιους παπάδεςόπου θα’ ναι όλοι οι φίλοι μου κι ίσως ίσως οι οχτροί μουΘα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλισε μια κάμαρα ξένη, στο πολύβοο ΠαρίσιΚαι μια Καίτη θαρρώντας πως την ξέχασα γι’ άλληνθα μου γράψει ένα γράμμα και νεκρό θα με βρίσει...
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ