Em Am Αγέννητος ήμουν εγώ —το ξέρω ήταν παλιά— D G D Em Μα ακόμα οι θύμισες εδώ, στο νου μου ζωγραφιά Em Am Ζούσε τότε ένας άνθρωπος, κοντός, αγέλαστος D Em Φτωχό ήταν το σπίτι του και λίγο του το βιος Καλός δεν έχει μια σταλιά ο θρύλος του κοντού Ήρθε, λέγαν, στο σπίτι του ένας μάγος βουντού Του μίλησε για απόκρυφα και για αρχαίους θρύλους Του είπε πως εσκότωσε δυο τρεις μπάσταρδους σκύλους Τον μύησε στα των βουντού με ιεροτελεστίες φωτιές τον έκαψαν πολλές, πολλές ήταν οι εστίες Έδωσε καρδιά στο Σατανά, την έκοψε με μαχαίρι Κι έτσι έγινε του Διάβολου το δεξιό του χέρι «Και με τη δύναμη —πολλή που είχε αποκτήσει— Διέλυε ο Αντίχριστος των αδελφών τις κτήσεις Και έπαιρνε και τις ζωές των δύστυχων ανθρώπων» Αυτά μου τα ‘πε ένας παπάς πριν φύγει όπως-όπως Εγώ δεν πίστεψα ποτέ μα ούτε αντιλέγω πως είναι σε κάτι αληθινός ο θρύλος των αστέγων Γι’ αυτό και δεν κρατώ κακό σ’ αυτούς που τον πιστεύουν Εάν αυτός είναι σωστός δεν ξέρω, κι ούτε ξέρουν Φτωχέ, κοντέ, αγέλαστε, εσύ, μάγε βουντού Άραγε να ‘ναι ο θρύλου σου στην ιστορία ατού Ίσως να ήτανε σωστοί οι λόγοι του ψειριάρη Του ιερέα της μονής που κυβερνούνε οι γλάροι Μα έτσι που κάθομαι εδώ, το σκέφτομαι στο νου μου έτσι και συνερίζομαι τη γνώμη του μυαλού μου Αυτός που τρώει στη Βουλή, ίσως χωρίς μαγεία Κατάντια: τα ίδια κάνει αυτός στων ζώων του την υγεία
Em Am Αγέννητος ήμουν εγώ —το ξέρω ήταν παλιά— D G D Em Μα ακόμα οι θύμισες εδώ, στο νου μου ζωγραφιά Em Am Ζούσε τότε ένας άνθρωπος, κοντός, αγέλαστος D Em Φτωχό ήταν το σπίτι του και λίγο του το βιος Καλός δεν έχει μια σταλιά ο θρύλος του κοντού Ήρθε, λέγαν, στο σπίτι του ένας μάγος βουντού Του μίλησε για απόκρυφα και για αρχαίους θρύλους Του είπε πως εσκότωσε δυο τρεις μπάσταρδους σκύλους Τον μύησε στα των βουντού με ιεροτελεστίες φωτιές τον έκαψαν πολλές, πολλές ήταν οι εστίες Έδωσε καρδιά στο Σατανά, την έκοψε με μαχαίρι Κι έτσι έγινε του Διάβολου το δεξιό του χέρι «Και με τη δύναμη —πολλή που είχε αποκτήσει— Διέλυε ο Αντίχριστος των αδελφών τις κτήσεις Και έπαιρνε και τις ζωές των δύστυχων ανθρώπων» Αυτά μου τα ‘πε ένας παπάς πριν φύγει όπως-όπως Εγώ δεν πίστεψα ποτέ μα ούτε αντιλέγω πως είναι σε κάτι αληθινός ο θρύλος των αστέγων Γι’ αυτό και δεν κρατώ κακό σ’ αυτούς που τον πιστεύουν Εάν αυτός είναι σωστός δεν ξέρω, κι ούτε ξέρουν Φτωχέ, κοντέ, αγέλαστε, εσύ, μάγε βουντού Άραγε να ‘ναι ο θρύλου σου στην ιστορία ατού Ίσως να ήτανε σωστοί οι λόγοι του ψειριάρη Του ιερέα της μονής που κυβερνούνε οι γλάροι Μα έτσι που κάθομαι εδώ, το σκέφτομαι στο νου μου έτσι και συνερίζομαι τη γνώμη του μυαλού μου Αυτός που τρώει στη Βουλή, ίσως χωρίς μαγεία Κατάντια: τα ίδια κάνει αυτός στων ζώων του την υγεία