G D C Είμαι το Βερολίνο μετά τον πόλεμο G D στης περηφάνιας μου τα ερείπια κάθε βράδυ με τις στάχτες τυλιγμένος προσπαθώ να κοιμηθώ C D Μα δεν κοιμάμαι, σε θυμάμαι, της δειλίας μας το τίμημα φοβάμαι ακριβά θα το πληρώσουμε πολύ C D ούτε και εγώ θα το γλιτώσω ούτε και εσύ G Σε ξέρω καλά, με ξέρεις καλά C ξέρεις τι είμαι, ξέρεις τι σκέφτομαι D ξέρεις που πηγαίνω και από που τώρα έρχομαι G Ξέρεις τι αισθάνομαι, ξέρεις τι θέλω C πόσο πολύ σε χρειάζομαι και πόσο υποφέρω D πόσο μετανιώνω, πόσο παιδεύομαι C στις τύψεις μου μέσα το ξέρεις πως καίγομαι, το ξέρεις πως καίγομαι G D C D Ντρέπομαι γι αυτό που χω κάνει, τώρα δεν αλλάζει, δεν αλλάζει, δεν αλλάζει G D C D Ντρέπομαι γι αυτό που χω κάνει, τώρα δε σε νοιάζει, δε σε νοιάζει, δε σε νοιάζει C D C D C Δεν θα ‘πρεπε να σ’ έχω αφήσει ποτέ αυτό το θρίλερ, μονάχη να το δεις, μονάχη να το D δεις G D C Είμαι το Βερολίνο μετά τον πόλεμο G D στα καλοκαίρια του μυαλού μου κλειδωμένη θα σε βλέπω, θα σε αγγίζω θα σου λέω πως σ αγαπώ C Το χα πιστέψει όσο και εσύ D πως θα μπορούσε να χε γίνει έστω για λίγο C D στην καρδία μου είχε ριζώσει αυτό το πως, αυτό το πως που δεν θα δει ποτέ του φως D Ο φόβος ξέρει κωδικούς να σπάει F C Ο φόβος στον παράδεισο ποτέ του δεν θα με πάει D F C D Ο φόβος ντύνεται συγνώμη και συγνώμη ζητάει, συγνώμη ζητάει
G D C Είμαι το Βερολίνο μετά τον πόλεμο G D στης περηφάνιας μου τα ερείπια κάθε βράδυ με τις στάχτες τυλιγμένος προσπαθώ να κοιμηθώ C D Μα δεν κοιμάμαι, σε θυμάμαι, της δειλίας μας το τίμημα φοβάμαι ακριβά θα το πληρώσουμε πολύ C D ούτε και εγώ θα το γλιτώσω ούτε και εσύ G Σε ξέρω καλά, με ξέρεις καλά C ξέρεις τι είμαι, ξέρεις τι σκέφτομαι D ξέρεις που πηγαίνω και από που τώρα έρχομαι G Ξέρεις τι αισθάνομαι, ξέρεις τι θέλω C πόσο πολύ σε χρειάζομαι και πόσο υποφέρω D πόσο μετανιώνω, πόσο παιδεύομαι C στις τύψεις μου μέσα το ξέρεις πως καίγομαι, το ξέρεις πως καίγομαι G D C D Ντρέπομαι γι αυτό που χω κάνει, τώρα δεν αλλάζει, δεν αλλάζει, δεν αλλάζει G D C D Ντρέπομαι γι αυτό που χω κάνει, τώρα δε σε νοιάζει, δε σε νοιάζει, δε σε νοιάζει C D C D C Δεν θα ‘πρεπε να σ’ έχω αφήσει ποτέ αυτό το θρίλερ, μονάχη να το δεις, μονάχη να το D δεις G D C Είμαι το Βερολίνο μετά τον πόλεμο G D στα καλοκαίρια του μυαλού μου κλειδωμένη θα σε βλέπω, θα σε αγγίζω θα σου λέω πως σ αγαπώ C Το χα πιστέψει όσο και εσύ D πως θα μπορούσε να χε γίνει έστω για λίγο C D στην καρδία μου είχε ριζώσει αυτό το πως, αυτό το πως που δεν θα δει ποτέ του φως D Ο φόβος ξέρει κωδικούς να σπάει F C Ο φόβος στον παράδεισο ποτέ του δεν θα με πάει D F C D Ο φόβος ντύνεται συγνώμη και συγνώμη ζητάει, συγνώμη ζητάει