Έρχονται χρόνια δύσκολα, γεμάτα καταιγίδες
κι εμείς του κόσμου θύματα, μ’ ατέλειωτα προβλήματα
και λιγοστές ελπίδες
 
Έρχονται χρόνια δύσκολα, τα πάντα άνω-κάτω
ο κόσμος είναι ανάστατος, κι εμείς πληγές γεμάτο
 
Φονιάδες, μονοπώλια, παντού φωτιές ανάβουν
μας καίνε, μας δικάζουνε, και την ψυχή μας βγάζουνε
και ζωντανούς μας θάβουν
 
Ποδοπατούν αλύπητα, τ’ ανθρώπινο το σώμα
στο άγνωστο βαδίζουμε κι όνειρα πια δεν χτίζουμε
μας κλείνουνε το στόμα