Να ρίξεις μαύρη πέτρα, και να φύγεις για πάντα αλλά να πάς που;
κοντέρ 230 πατάς γκαζώνεις και στην στροφή μετανιώνεις
                                 Em
στο πρώτο μπαρ θα γίνεις στουπί
Μόλις ξημερώσει θα έχουν όλα τελειώσει
και θα μου πεις γεια ξέρεις το είδα ξανά
από την άλλη με καθαρό το κεφάλι
                       Em
το όνειρο ζητάει πολλά
 
[Κουπλέ]
Em
Μ' έχεις γερά δεμένο σ' ένα σφιχτό ιστό
βήμα το βήμα να μετράω πόσο μου μένει
αν είναι να πεθάνω για σένα το μπορώ
   D                   A                   Em
μονάχα όποιος τ' αξίζει από έρωτα πεθαίνει
Ξέρεις να κάνεις κόλπα ξέρεις να με κρατάς
ένας Θεός μονάχα ξέρει πόσα ξέρεις
μένει να δεις πια τώρα αυτό που δεν τολμάς
                          D
θα μάθεις να γελάς αν μάθεις να υποφέρεις

[Ρεφραίν] 
G
Αφού το ξέρεις τη μια πονάς κι υποφέρεις
την άλλη επάνω τόσο ψηλά δε σε φτάνω
κατέβα λίγο έτσι περνούσα πριν φύγω
                 Em
και τώρα γεια σου. Δώσε φιλιά στη μαμά σου

[Κουπλέ]
Em
Στην αμμουδιά ποτέ του δεν βγαίνει ο ανθός
ούτε και ζει ποτέ χωρίς νερό το ψάρι
το 'πε παλιά κι ο μάγκας που δήλωσε Θεός:
   D                   A                   Em
"χωρίς αγάπη όλους ο διάολος θα μας πάρει"
Λύσε λοιπόν τα μάγια, μάζεψε τα σκοινιά
μέσ' την Αρένα δες πως φέγγουνε τα φώτα
πάλι θα χάσει κάποιος πάλι κάποιος νικά
                           D
πες ο, τι θες μόνο μην πεις πως δε σου το 'πα

[Ρεφραίν]
G
Αφού σου το' πα πως της αγάπης η ντόπα
είναι η πρώτη φωτοβολίδες και κρότοι
το αίμα βράζει, φιλιά που πέφτουν χαλάζι
                  Em
δεν είναι η φρίκη. Είναι η Ζωή που σου ανήκει
 
Κοντεύουν ξημερώματα και παίρνεις εμένα
για να σου πω τι; πως είναι όλα χαμένα;
χίλιες φορές παραμύθια, αφού την αλήθεια
την ξέρει και ένα παιδί