Σαν κάτι να σε καίει, κάτι να σε πληγώνει
μ' ανησυχία σε ζώνει και γελάς
τις νύχτες ξεγλιστράς και μένα ξεγελάς
όλους μας φέρνεις βόλτα, σ' όλους μας πήγες κόντρα
σωστά μ' εξαπατάς, το δάχτυλό σου βλέπω
κι αυτό που δεν αντέχω κυνηγάς
 
Δεν ξέρω τι να πω, πως δεν σ' ακολουθώ είναι ψέμα
μα ξέρω την δειλία μου να κρύβω, ξέρω κρυφά κρυφά να σε προδίδω
χωρίς ανταμοιβή, χωρίς υπερβολή, λακωνικά με νεύμα στην αρχή
στην χωροφυλακή και στην αστυνομία
που περιμένουν όπως πάντα στην γωνία
 
Λυπάμαι που σου γράφω όλα αυτά, είναι η νύχτα μου βαριά
κι αυτά που σκέφτομαι πικρά
δεν φτάνει τ' όνειρο να ζεις όπως σ' αρέσει
και η ψευδαίσθηση μπορεί να στη βαρέσει μάγκα μου
και να κοιτάς με στόμα ανοιχτό όσα δεν έζησες στο κόσμο αυτό