F#m Bm F#m E
 
F#m                     Bm          F#m      E
Παίζεις βουβά, μ’ έναν κόμπο στο καρό πουκάμισο
F#m             Bm          F#m
ψιθυριστά, ο πουνέντης σου μιλάει
      D         E         F#m
ένα χρώμα βυσσινί σε σημαδεύει
    D            E           A
χαμηλά στης Σαλαμίνας τα στενά
     Bm                  F#m
βαποράκι η σιωπή σε ταξιδεύει
      D            E           F#m
μα δεμένος μένεις στα προσφυγικά
 
Bm                    F#m
Στα γκαζάδικα σημάδια, η παλιά σκουριά
  E                   F#m
τρύπια χρόνια, μελαγχολικά
Bm
βλέπεις φέρι-μποτ να σκάνε
F#m
στον καιρό ν’ αγκομαχάνε
E
τον Ελλήσποντο θυμάσαι
Bm                   F#m
μα στο Πέραμα κοιμάσαι
 
Είναι που ζεις
μια ζωή, σε σκηνικά αυθαίρετα
είναι που ζεις
μια ζωή που σε ξεχνάει
Μηχανές του χρόνου οι φωτογραφίες
διηγήσεις που σου γνέφουν μυστικά
κομπολόγια του μυαλού, οι απορίες
αερόστατα για τ’ Ανατολικά
 
Είν’ ο κόσμος σου που γέρνει
είναι που γερνάει
τους συνοικισμούς τους προσπερνάει
νοιώθεις πάντα σαν χαμένος
ξένος, εμιγκρές, λιωμένος
τον Ελλήσποντο θυμάσαι
μα στο Πέραμα κοιμάσαι
 
Σαν τις φωνές
που βουλιάζουν στης φυλής τ’ απόβλητα
τις μουσικές Δυτικών επαρχιών
κομματιάζετ’ η ψυχή στις αποβάθρες
στην αβάσταχτη φθορά του δειλινού
πήγαιν-έλα σε συντρίμμια και σε στάχτες
συρματόπλεγμα του παραμιλητού
 
Bm                    F#m
Στα γκαζάδικα σημάδια, η παλιά σκουριά
  E                   F#m
τρύπια χρόνια, μελαγχολικά
Bm
βλέπεις φέρι-μποτ να σκάνε
F#m
στον καιρό ν’ αγκομαχάνε
E
τον Ελλήσποντο θυμάσαι
Bm                   F#m
μα στο Πέραμα κοιμάσαι