Δίσκος: Να...! (1987)
 
         D        A             D
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων
    D            A          G         D
Ο απέναντι με ακούει με απορία και μετά
           G                              D
 «Να κι αν είναι κι αν δεν είναι» μου απαντά
C    G   D
Να, να, να
 
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων
Είναι τα οράματα που λείπουν διότι δεν... και τα λοιπά
Είν’ ο φόβος, όχι τίποτα σπουδαίο φυσικά
και που μας κάνει ξαφνικά
για ό,τι υπάρχει ένα γύρο να μη δίνουμε μια
και να, να, να
 
Σόλο:
G   D   G   C  D     G   D   C  G  D     C  G  D
 
Για τα παιδιά που περιμένουν κι ελπίζουν
νύχτα μέρα με παυσίπονα και ηρεμιστικά
Μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε όχι δα!
Εμείς να, να, να
 
Για τους φαντάρους που ονειρεύονται τις νύχτες
και έναν ύπνο ανεξύπνητο κοιμούνται στη σκοπιά
Μήπως έχουμε κάτι να πούμε; Ε όχι δα!
Εμείς να, να, να
 
Σόλο:
G   D   G   C  D     G   D   C  G  D     C  G  D
 
Κάθε φορά που η ζωή μας ακριβαίνει
Τι περίεργη λιτότης - δύο μέτρα, δύο σταθμά
Η Ελλάδα μας πληγώνει. Ε καλά
Εμείς να, να, να
 
Εμένα πάντως η Ελλάδα με μουντζώνει
Όμως εσένα πονηρούλη σε πληρώνει τελικά
Μου αγοράζεις ένα ύφος ακριβά ή φτηνά
και να, να, να
 
Σόλο:
G   D   G   C  D     G   D   C  G  D     C  G  D
 
Αυτοκράτορας σκοτώνει τη μαμά του, λέει
Διαγράφονται οι λέξεις «Άγιος», «Μέγας» κτλ
Ιστορίες θα λέμε τώρα; Ε όχι δα!
Εμείς να, να, να
 
Τετρακόσα χρόνια φάγαμε τους Τούρκους
Συνηθίσαμε και τρώμε και τους Έλληνες μετά
Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια. Ε καλά!
Εμείς να, να, να
 
Σόλο:
G   D   G   C  D     G   D   C  G  D     C  G  D
 
Όλα αλλάζουν, ξαναλλάζουν κι αλαλάζουν
Ένας κόσμος σαν κοπάδι αλαφιασμένο τριγυρνά
Κι οι κερκίδες τι σημαίνουν; Ε καλά!
Εμείς να, να, να
 
Το μυαλό μου είναι σε φάση να σαλτάρει
Τούτη η φράση μού ’χει μείνει από τα Νέα Ελληνικά
Πολυτέλειες, θα μου πείτε. Ε καλά!
Εμείς να, να, να
 
Σόλο:
G   D   G   C  D     G   D   C  G  D     C  G  D
 
Ιδού λοιπόν η εποχή των συμπλεγμάτων
Ο απέναντι μ’ ακούει, με κοιτάζει και μετά
 «Πόση αλήθεια κρύβει ετούτη η ιστορία» μου απαντά
Κι εκεί τελείως ξαφνικά
μου θυμίζει κάτι λόγια, κάτι λόγια γνωστά
ωραία κι αληθινά
 
Το λουλουδάκι αυτό δεν ήταν για μας
Το κόψαμε, το φάγαμε και το φτύσαμε μετά
Αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα; Ε όχι δα
Εμείς να, να, να
Αλλά για τέτοια θα λέμε τώρα; Ε όχι δα
Εμείς να, να, να