Bm
Μια Κυριακή απόγευμα, Αγίου Κωνσταντίνου
                                    F#
σαν όνειρο την είδες μικρό περαστικό
και φύσηξε ένας άνεμος από παλιές σημύδες
   G              Em      F#            Bm
καθώς σε προσπερνούσε στο μαύρο της παλτό
 
Bm
Κι ήταν τα μάτια της υγρά
                F#
σαν το νερό στη λίμνη                   G
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
F#                Bm
αυτά που ήταν να γίνει
 
Bm
Περίμενες στην αίθουσα να έρθει κι η σειρά σου
                                    F#
γελώντας τη σχολίαζε κάποιος ηθοποιός
αφού δεν το 'χουν μέσα τους τι θέλουν ορισμένοι
      G            Em          F#           Bm
και εσύ μόνος σκεφτόσουν, σκυφτός και σιωπηλός
 
Bm
Κι ήταν τα μάτια της υγρά
                 F#
σαν το νερό στη λίμνη                   G
και μέσα τους επέπλεαν λευκά πουλιά νεκρά
F#                 Bm
αυτά που ήταν να γίνει
 
Bm
Μια καστανή διαλέξανε ποιητική αδεία
                                        F#
και πάνω στην υπόκλιση μακριά απ' τη σκηνή
ο άνεμος σου έφερε την ίδια μελωδία
G                   Em    F#             Bm
που 'παιζε ένας πλανόδιος όταν την είχες δει...
 
Bm F# Bm F#
                                      G
γιατί μπορεί το θέατρο να γίνει και ζωή
F#                   Bm
μπορεί να είναι και ζωή...