A        Bm           A          E         A
Δρόμοι παλιοί που αγάπησα και μίσησα ατέλειωτα
              D                            E
Κάτω απ’ τους ίσκιους των σπιτιών να περπατώ
Bm  D            E                             A
Νύχτες των γυρισμών αναπότρεπτες κι η πόλη νεκρή
 
                                            Bm
Την ασήμαντη παρουσία μου βρίσκω σε κάθε γωνιά
 D E            A       Bm
Κάμε να σ’ ανταμώσω κάποτε
 E A E A E A  A   E  A  D
Φάσμα χαμένο του πόθου μου
E    A                  D   A          Bm
Κι εγώ, ξεχασμένος κι ατίθασος να περπατώ
    A               E                         A
Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες
 
 A        Bm E           A       Bm        E      D A
Και προχωρούσα μέσα στη νύχτα χωρίς να γνωρίζω κανένα
A         Bm E           A            Bm
Κι ούτε κανένας, ούτε κανένας με γνώριζε, με
      E        A
γνώριζε      εεε