Am          Em       Em      Em Am       Em        Am
Απ’ όλα τ’ άστρα τ’ ουρανού, έ-να είναι που σού μοιάζει
Dm                 Am         F           E
κείνο που βγαίνει το πουρνό, όταν γλυκοχαράζει
 
Am      Em  Am        Em   Am   Em    Am
Κυπαρισσάκι μου ψηλό, ποια βρύση σε ποτίζει
Dm                Am          F                E
που στέκεις πάντα δροσερό, κι ανθείς και λουλουδίζεις
 
Am               E            Am         E
Να ’χα το σύννεφο άλογο και τ’ άστρι χαλινάρι
A7            Dm            E
το φεγγαράκι της αυγής να ’ρχόμουν κάθε βράδυ
 
C                            Dm          G  A5
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
Am           Dm Am Dm Am    F         E  Am
γιατί με την α-γά-πη σου ποθώ να ξεψυχήσω
 
Της θάλασσας τα κύματα τρέχω και δεν τρομάζω
κι όταν σε συλλογίζομαι, τρέμω κι αναστενάζω
 
Τι να σου πω, τι να μου πεις, εσύ καλά γνωρίζεις
και την ψυχή και την καρδιά εσύ μου την ορίζεις
 
Να ’χα το σύννεφ’ άλογο...
 
Εγώ είμ’ εκείνο το πουλί που στη φωτιά σιμώνω
καίγομαι, στάχτη γίνουμαι και πάλι ξανανιώνω
 
Σαν είν’ η αγάπη μπιστική, παλιώνει, μα δε λιώνει
Ανθεί και δένει στην καρδιά και ξανακαινουργιώνει
 
(Όπως Να ‘χα το σύννεφο...)
Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
χωρίς αγάπη δε βαστούν κόρη και παλικάρι
 
Αν μ’ αγαπάς κι είν’ όνειρο...