2/4
 
G
Όσοι με λένε άσωτο
D
και με κατηγορούνε
A#
το ντέρτι που ‘χω στη καρδιά
D                   G
να σβήσουν δε μπορούνε
 
Σαν το στοιχειό κατάντησα
σε ρημαγμένες στράτες
κι όταν με βλέπουν στρίβουνε
οι λιγοστοί διαβάτες
 
Κι όμως καταδικάστηκα
να ζω σαν τον αλήτη
για μια αχάριστη καρδιά
που μου ‘κλεισε το σπίτι
 
Εγώ για την αγάπη της
θυσίες είχα κάνει
και κείνη ποδοπάτησε
και σπίτι και στεφάνι
 
Τώρα γυρίζω μόνος μου
με συντροφιά το πόνο
ψάχνω την άκρη για να βρω
στης συμφοράς το δρόμο
 
Πίνω το μαύρο δάκρυ μου
που στάζει απ' τη ψυχή μου
αφού αυτή π' αγάπησα
ρήμαξε τη ζωή μου