Εισαγωγή
B F# B
 
B                  F#        B
Λέγει η αγράμπελη  μυριανθισμένη
B                   F#        B
στον άγριο πλάτανο που τη θωρεί
E
και με τον ίσκιο του συχνοδιαβαίνει
B                  F#          B
πάντοτε πάνω της, βράδυ κι' αυγή
 
Δέντρο περήφανο μες στον αγέρα
τα φύλλα οι κλώνοι σου θρασομανούν
βρίσκεις στενόχωρη τώρα τη σφαίρα
Τ' άστρα τα σύννεφα δε σε χωρούν
 
Τρέχει απ' τη ρίζα σου νεράκι κρύο
βυζαίνεις άσκοπα την καταχνιά
κ' εμένα εζήλεψες, συ το θηρίο
γιατί μ' επότιζε λίγη δροσιά
 
Τι θέλεις πλάτανε, τι μου γυρεύεις
διώξε τον ίσκιο σου κ' είμαι
Τ' άνθη μου επάγωσαν, μην τα παιδεύεις
ασ' τον ήλιο μου να τα χαρεί