Am G C Am Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους Am G Em Am μου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ G G Am Am Θα σου πω, σαν σε δω να προσέχεις, άγγελέ μου Am G C κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό... Am G Έχω χρέος, ευθύνη, να γράψω, να εξηγήσω C Am νιώθω βάρος στη ψυχή μου, μικραίνουν οι αντοχές μου Am G Έφυγα δίχως αντίο, δίχως να κοιτάξω πίσω Em Am μα σαν άντρας παίρνω ευθύνη για τις επιλογές μου G Έτσι θα 'ναι, λυπάμαι, μα δε θα το δεις Am στο λόγο μου σ' αγάπησα, κι αυτό είναι που μετράει G κι όταν δίνω λόγο λέω αλήθεια, είμαι σαφής C γι' αυτό κι απομακρύνθηκα, θες να 'μαι ειλικρινής Αυτοκτονούν οι έρωτες, αυτό έχω μάθει ίσως και να συνέβαλα με τα δικά μου πάθη ίσως και να βοήθησες με τα δικά σου λάθη ίσως από λουλούδι σου να έγινα αγκάθι Αγάπη, τι τραγωδία, τι κωμωδία διαβολική ή αγγελική Αυτή είναι η απορία είμαστε παιχνίδια των θεών που μας θυμούνται κάθε φορά που πρέπει να γίνει μία θυσία Έτυχε στο βωμό τώρα ν' ανέβεις εσύ για να ματώσω την καρδιά σου σε ρόλο θυσιαστή κι απ' το αίμα που κυλούσε και πότιζε το βωμό άφησα να γεννηθεί ένα τραγούδι παιδικό... Am G C Am Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους Am G Em Am μου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ G G Θα σου πω, σαν σε δω Am Am να προσέχεις, άγγελέ μου Am G C κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό... Συσπώνται οι μύες μου, καθώς αγγίζω το μικρόφωνο τραγούδι που δεν είναι φτιαγμένο για ραδιόφωνο τραγούδι για εσένα, μόνο για σένα και συ αρνείσαι να καταλάβεις τα δεδομένα Στο μυαλό μου η φωνή σου, λόγια οργισμένα στο μυαλό μου η μορφή σου, χωρίς εμένα σ' έκανα τραγούδι, όχι για να τ' ακούς σ' έκανα τραγούδι για να 'μαστε πάντα ένα Παιδικές ψυχές μέσα σε σώματα ενηλίκων χαμένοι στην Αθήνα των μυρίων κατοίκων πες μου πάλι πως είμαι ο πιο αδύναμος των κρίκων ότι είμαι ένα πρόβατο απ' τη γενιά των λύκων Βρίσε με, φώναξε, δε με πειράζει για το μέλλον που μας στέρησα, για όλο σου τον πόνο Άλλοι ξημερώνονται κι άλλοι εξημερώνονται και γω στο ξημέρωμα γράφω για σένα μόνο Σ' ενοχλεί που για μας τραγουδώ και δε γυρνώ Συγγνώμη σου ζητώ, αλλά κάνω το σωστό έχω ευθύνη να 'μαι εντάξει στο δικό μου εαυτό κενό ταξίδι ξεκινώ δίχως νέο προορισμό Εγώ σ' αγάπησα εδώ κι εδώ σ' αφήνω τόση τέχνη έχω και τόση τέχνη απόψε δίνω πήρα το εφήμερο, το έκανα αιώνιο και μ' ένα παιδικό φιλί στο μέτωπο σε κλείνω Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλους Μου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώ Θα σου πω, σαν σε δω να προσέχεις, άγγελε μου κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό Λουλουδάκι πορφυρό θα σου δώσω άγγελε μου να το δέσεις στα μαλλιά ιερό και φυλαχτό Θα σου πω, σαν σε δω να προσέχεις, άγγελέ μου κι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό
Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλουςμου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώΘα σου πω, σαν σε δω να προσέχεις, άγγελέ μουκι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό...Έχω χρέος, ευθύνη, να γράψω, να εξηγήσωνιώθω βάρος στη ψυχή μου, μικραίνουν οι αντοχές μουΈφυγα δίχως αντίο, δίχως να κοιτάξω πίσωμα σαν άντρας παίρνω ευθύνη για τις επιλογές μουΈτσι θα 'ναι, λυπάμαι, μα δε θα το δειςστο λόγο μου σ' αγάπησα, κι αυτό είναι που μετράεικι όταν δίνω λόγο λέω αλήθεια, είμαι σαφήςγι' αυτό κι απομακρύνθηκα, θες να 'μαι ειλικρινήςΑυτοκτονούν οι έρωτες, αυτό έχω μάθειίσως και να συνέβαλα με τα δικά μου πάθηίσως και να βοήθησες με τα δικά σου λάθηίσως από λουλούδι σου να έγινα αγκάθιΑγάπη, τι τραγωδία, τι κωμωδίαδιαβολική ή αγγελική Αυτή είναι η απορίαείμαστε παιχνίδια των θεών που μας θυμούνταικάθε φορά που πρέπει να γίνει μία θυσίαΈτυχε στο βωμό τώρα ν' ανέβεις εσύγια να ματώσω την καρδιά σου σε ρόλο θυσιαστήκι απ' το αίμα που κυλούσε και πότιζε το βωμόάφησα να γεννηθεί ένα τραγούδι παιδικό...Πέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλουςμου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώΘα σου πω, σαν σε δωνα προσέχεις, άγγελέ μουκι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό...Συσπώνται οι μύες μου, καθώς αγγίζω το μικρόφωνοτραγούδι που δεν είναι φτιαγμένο για ραδιόφωνοτραγούδι για εσένα, μόνο για σένακαι συ αρνείσαι να καταλάβεις τα δεδομέναΣτο μυαλό μου η φωνή σου, λόγια οργισμέναστο μυαλό μου η μορφή σου, χωρίς εμένασ' έκανα τραγούδι, όχι για να τ' ακούςσ' έκανα τραγούδι για να 'μαστε πάντα έναΠαιδικές ψυχές μέσα σε σώματα ενηλίκωνχαμένοι στην Αθήνα των μυρίων κατοίκωνπες μου πάλι πως είμαι ο πιο αδύναμος των κρίκωνότι είμαι ένα πρόβατο απ' τη γενιά των λύκωνΒρίσε με, φώναξε, δε με πειράζειγια το μέλλον που μας στέρησα, για όλο σου τον πόνοΆλλοι ξημερώνονται κι άλλοι εξημερώνονταικαι γω στο ξημέρωμα γράφω για σένα μόνοΣ' ενοχλεί που για μας τραγουδώ και δε γυρνώΣυγγνώμη σου ζητώ, αλλά κάνω το σωστόέχω ευθύνη να 'μαι εντάξει στο δικό μου εαυτόκενό ταξίδι ξεκινώ δίχως νέο προορισμόΕγώ σ' αγάπησα εδώ κι εδώ σ' αφήνωτόση τέχνη έχω και τόση τέχνη απόψε δίνωπήρα το εφήμερο, το έκανα αιώνιοκαι μ' ένα παιδικό φιλί στο μέτωπο σε κλείνωΠέρασε η ώρα πια, μα πού είσαι επιτέλουςΜου 'χες πει από νωρίς πως θα ήσουνα εδώΘα σου πω, σαν σε δω να προσέχεις, άγγελε μουκι έγραψα ένα τραγούδι παιδικόΛουλουδάκι πορφυρό θα σου δώσω άγγελε μουνα το δέσεις στα μαλλιά ιερό και φυλαχτόΘα σου πω, σαν σε δωνα προσέχεις, άγγελέ μουκι έγραψα ένα τραγούδι παιδικό
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ