[Intro] Em Bm D G Em Bm D G Em [Κουπλέ] A D Από το μπαλκόνι μετράω τις κεραίες G Em Πόσα απογεύματα μας έφεραν εδώ A D Το μικρό λουλούδι που χες πάρει G Em Ανθίζει μες την νύχτα και πάντα το ρωτώ [Ρεφραίν] A Bm Κι αυτό μου λέει για τους ανθρώπους G Em Πως ήταν σαν τα σύννεφα περαστικοί εδώ A Bm Αυτούς που έλεγες γελώντας G Em Πως πότε δε βρίσκω λόγους και τρόπους να μιλώ [Κουπλέ] A D Εφτά του μήνα ξημερώνει G Em Και η ματιά παγώνει μπροστά στην εξουσία A D Και γω να λέω στον εαυτό μου G Em Δεν έχει τώρα πια καμία σημασία [Ρεφραίν] A Bm Εδώ, η μέρα πως τελειώνει G Em Και η νύχτα πως αρχίζει και είναι το μυαλό A Bm Κλειστό παράθυρο στου Γκύζη G Em Που με χει φυλακίσει και μένω να κοιτώ A Bm Αυτό το απόγευμα να βρέχει G Em Και ανάμεσα στον κόσμο που τρέχει θα χαθώ A Bm Με αυτούς που έλεγες γελώντας G Em Πως ποτέ δε βρίσκω τρόπους και λόγους να μιλώ [Γέφυρα] Em Bm D G G/F# Em Bm D G G/F# Em [Κουπλέ] A D Από το μπαλκόνι μετράω τις ημέρες G Em Πόσα απογεύματα να πέθαναν με αυτό A D Το μικρό τραγούδι δίχως τέλος G Em Που ακούγεται χαράματα από το Λυκαβηττό [Ρεφραίν] A Bm Και αυτό να λέει για τους ανθρώπους G Em Πως ήταν σαν τα σύννεφα περαστικοί εδώ A Bm Αυτούς που έλεγες γελώντας G Em Πως ποτέ δε βρίσκω λόγους και τρόπους να μιλώ [Outro] Em Bm D G G/F#
[Intro][Κουπλέ]Από το μπαλκόνι μετράω τις κεραίεςΠόσα απογεύματα μας έφεραν εδώΤο μικρό λουλούδι που χες πάρειΑνθίζει μες την νύχτα και πάντα το ρωτώ[Ρεφραίν]Κι αυτό μου λέει για τους ανθρώπουςΠως ήταν σαν τα σύννεφα περαστικοί εδώΑυτούς που έλεγες γελώνταςΠως πότε δε βρίσκω λόγους και τρόπους να μιλώ[Κουπλέ]Εφτά του μήνα ξημερώνειΚαι η ματιά παγώνει μπροστά στην εξουσίαΚαι γω να λέω στον εαυτό μουΔεν έχει τώρα πια καμία σημασία[Ρεφραίν]Εδώ, η μέρα πως τελειώνειΚαι η νύχτα πως αρχίζει και είναι το μυαλόΚλειστό παράθυρο στου ΓκύζηΠου με χει φυλακίσει και μένω να κοιτώΑυτό το απόγευμα να βρέχειΚαι ανάμεσα στον κόσμο που τρέχει θα χαθώΜε αυτούς που έλεγες γελώνταςΠως ποτέ δε βρίσκω τρόπους και λόγους να μιλώ[Γέφυρα][Κουπλέ]Από το μπαλκόνι μετράω τις ημέρεςΠόσα απογεύματα να πέθαναν με αυτόΤο μικρό τραγούδι δίχως τέλοςΠου ακούγεται χαράματα από το Λυκαβηττό[Ρεφραίν]Και αυτό να λέει για τους ανθρώπουςΠως ήταν σαν τα σύννεφα περαστικοί εδώΑυτούς που έλεγες γελώνταςΠως ποτέ δε βρίσκω λόγους και τρόπους να μιλώ[Outro]
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ