Ερμηνευτής: Σαββοπουλος Διονυσης
Μουσική /Στίχοι: Σαββοπουλος Διονυσης /Σαββοπουλος Διονυσης
E5 Στο τηλέφωνο σε παίρνω απ' τη γωνία κι όλο βγαίνουν κάτι άσχετοι και η ώρα δεν περνά, και η ώρα δεν περνά κι είναι τώρα πια κοντά δυο-τρία χρόνια που εξαιτίας-σου έχω χάσει κάθε στυλ κι η τροχιά του έρωτά-μου μπαινοβγαίνει απ' τον φούρνο στην κατάψυξη αλλά εσύ που με κοιτάς αφηρημένη κάποιο φάλτσο αισθανόμουνα κι εκεί στην αρχή που είχαμ' οι δυο μας πρωτοβγεί E A E D A D E Μας βαρούν κλαρίνα και τραβάμε ίσια A E D A D E σε ανηφοριές γνωστές με κυπαρίσσια Dm A Am E Dm C#m C# Είν' απόψε αλλιώτικα εδώ A C#m A Dm A Am κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις A C#m A Dm A Am κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις Am G D A5 κι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μου E5 Πώς χορεύεις με τα χέρια-σου υψωμένα σα να ψάχνεις μιαν αόρατη ανεμόσκαλα κι οι λαγόνες-σου απαλά που κυματίζουν κι είσαι πότε κοντά, κι είσαι πότε μακριά μπαινοβγαίνεις σ' ένα χώρο που για ήλιο στρίβει μόνο κατά τη Δεξαμενή και με μαύρα ματογυάλια ξαναστρίβει στης αγάπης την πλευρά τη σκοτεινή E Μας βαρούνε ντέφια, ή μήπως δεν σ' αρέσει μα όταν λιώνεις, βιώνεις τρομερά τη σχέση κόκκινον μου στρώνεις ουρανό κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις κι όλο είσαι μακριά-μου, ομορφιά-μου E5 Στο δασάκι του Ε.Ο.Τ. η συναυλία δεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμή κι απ' το χώμα σηκωνόμαστε οι δυο μας σ' ένα πεύκο ακουμπάς, το μπλουτζίν ξαναφοράς στο σκοτάδι κατεβαίνουμε βουβοί μες στην πιο εφιαλτική κυκλοφορία και μπροστά στην πόρτα ψάχνεις το κλειδί ο ερωτάς μας είναι σαν τη συναυλία που είν' ανίκανη, που είν' ανίκανη να τελειώσει και να το φχαριστηθεί γιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχή E Η Αθήνα κάτω άναψε σαν ούφο και στου ιερού Λυκαβηττού το σκούφο έχουμε χαθεί από καιρό κι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζεις κι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζεις κι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μου Για τους στίχους ευχαριστώ τον vipera που το 'χε αναρτήσει σε προηγούμενη έκδοση του τραγουδιού
Στο τηλέφωνο σε παίρνω απ' τη γωνίακι όλο βγαίνουν κάτι άσχετοικαι η ώρα δεν περνά, και η ώρα δεν περνάκι είναι τώρα πια κοντά δυο-τρία χρόνιαπου εξαιτίας-σου έχω χάσει κάθε στυλκι η τροχιά του έρωτά-μου μπαινοβγαίνειαπ' τον φούρνο στην κατάψυξηαλλά εσύ που με κοιτάς αφηρημένηκάποιο φάλτσο αισθανόμουνα κι εκείστην αρχή που είχαμ' οι δυο μας πρωτοβγείΜας βαρούν κλαρίνα και τραβάμε ίσιασε ανηφοριές γνωστές με κυπαρίσσιαΕίν' απόψε αλλιώτικα εδώκι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζειςκι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζειςκι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μουΠώς χορεύεις με τα χέρια-σου υψωμένασα να ψάχνεις μιαν αόρατη ανεμόσκαλακι οι λαγόνες-σου απαλά που κυματίζουνκι είσαι πότε κοντά, κι είσαι πότε μακριάμπαινοβγαίνεις σ' ένα χώρο που για ήλιοστρίβει μόνο κατά τη Δεξαμενήκαι με μαύρα ματογυάλια ξαναστρίβειστης αγάπης την πλευρά τη σκοτεινήΜας βαρούνε ντέφια, ή μήπως δεν σ' αρέσειμα όταν λιώνεις, βιώνεις τρομερά τη σχέσηκόκκινον μου στρώνεις ουρανόκι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζειςκι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζειςκι όλο είσαι μακριά-μου, ομορφιά-μουΣτο δασάκι του Ε.Ο.Τ. η συναυλίαδεν τελειώνει την κατάλληλη στιγμήκι απ' το χώμα σηκωνόμαστε οι δυο μαςσ' ένα πεύκο ακουμπάς, το μπλουτζίν ξαναφοράςστο σκοτάδι κατεβαίνουμε βουβοίμες στην πιο εφιαλτική κυκλοφορίακαι μπροστά στην πόρτα ψάχνεις το κλειδίο ερωτάς μας είναι σαν τη συναυλίαπου είν' ανίκανη, που είν' ανίκανηνα τελειώσει και να το φχαριστηθείγιατί έχει ένα κόμπο απ' την αρχήΗ Αθήνα κάτω άναψε σαν ούφοκαι στου ιερού Λυκαβηττού το σκούφοέχουμε χαθεί από καιρόκι όλο πλησιάζεις δέσμες φως βγάζειςκι όλο πλησιάζεις ποιου θεού μοιάζειςκι όλο είσαι μακριά μου, ομορφιά μουΓια τους στίχους ευχαριστώ τον vipera που το 'χε αναρτήσει σε προηγούμενη έκδοση του τραγουδιού
ακόμα μπορείς να το προσθέσεις στα αγαπημένα σου ή ακόμα και σε μία Playlist σου
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ