Intro Gm Cm Gm Edim7 Ebdim7 Gm A7 Cm Gm Cm Θα’ρθουν όλες μια μέρα, και γύρω μου Gm Edim7 Ebdim7 Gm A7 Cm θα καθίσουν βαθειά λυ πη μέ νες Φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια τους θα πετούνε στην κάμαρα μέσα Ωχρά χέρια θα σβήνουν στο σύθαμπο και θανάσιμα χείλη θα τρέμουν Cm Cm «Αδελφέ» θα μου πουν «δέντρα φεύγουνε Gm μες στη θύελλα, και πια δεν μπορούμε Gm δεν ορίζουμε πια το ταξίδι μας Cm Ένα θάνατο πάρε και δώσε Cm Εμείς, κοίτα, στα πόδια σου αφήνουμε Gm D7 συναγμένο από χρόνια, το δάκρυ G Bm Em C Τα χρυσά πού ’ναι τώρα φθινόπωρα G Bm C B7 πού τα θεία καλοκαίρια στα δάση Am E G# Am Am G Πού οι νυχτιές με τον άπειρον, έναστρο ουρανό Am F# D G D τα τραγούδια στο κύμα Όταν πίσω και πέρα μακραίνανε πού να επήγαν χωριά, πολιτείες Πού οι νυχτιές με τον άπειρον, έναστρο ουρανό Am/F# D Gm τα τραγούδια στο κύμα Οι θεοί μας εγέλασαν, οι άνθρωποι κι ήρθαμε όλες απόψε κοντά σου γιατί πια η ελπίδα δεν άξιζε το σκληρό μας, αβέβαιο ταξίδι Σα φιλί, σαν εκείνα που αλλάζαμε ένα θάνατο πάρε και δώσε.» Θα τελειώσουν.. Επάνω μου γέρνοντας θ’ απoμείνουν βουβές, μυροφόρες Ολοένα στην ήσυχη κάμαρα θα βραδιάζει, και μήτε θα βλέπω τα μεγάλα σαν έκπληκτα μάτια τους που γεμίζανε φως τη ζωή μου... Τα χρυσά πού ’ναι τώρα φθινόπωρα...
Intro Gm Cm Gm Edim7 Ebdim7 Gm A7 Cm Gm Cm Θα’ρθουν όλες μια μέρα, και γύρω μου Gm Edim7 Ebdim7 Gm A7 Cm θα καθίσουν βαθειά λυ πη μέ νες Φοβισμένα σπουργίτια τα μάτια τους θα πετούνε στην κάμαρα μέσα Ωχρά χέρια θα σβήνουν στο σύθαμπο και θανάσιμα χείλη θα τρέμουν Cm Cm «Αδελφέ» θα μου πουν «δέντρα φεύγουνε Gm μες στη θύελλα, και πια δεν μπορούμε Gm δεν ορίζουμε πια το ταξίδι μας Cm Ένα θάνατο πάρε και δώσε Cm Εμείς, κοίτα, στα πόδια σου αφήνουμε Gm D7 συναγμένο από χρόνια, το δάκρυ G Bm Em C Τα χρυσά πού ’ναι τώρα φθινόπωρα G Bm C B7 πού τα θεία καλοκαίρια στα δάση Am E G# Am Am G Πού οι νυχτιές με τον άπειρον, έναστρο ουρανό Am F# D G D τα τραγούδια στο κύμα Όταν πίσω και πέρα μακραίνανε πού να επήγαν χωριά, πολιτείες Πού οι νυχτιές με τον άπειρον, έναστρο ουρανό Am/F# D Gm τα τραγούδια στο κύμα Οι θεοί μας εγέλασαν, οι άνθρωποι κι ήρθαμε όλες απόψε κοντά σου γιατί πια η ελπίδα δεν άξιζε το σκληρό μας, αβέβαιο ταξίδι Σα φιλί, σαν εκείνα που αλλάζαμε ένα θάνατο πάρε και δώσε.» Θα τελειώσουν.. Επάνω μου γέρνοντας θ’ απoμείνουν βουβές, μυροφόρες Ολοένα στην ήσυχη κάμαρα θα βραδιάζει, και μήτε θα βλέπω τα μεγάλα σαν έκπληκτα μάτια τους που γεμίζανε φως τη ζωή μου... Τα χρυσά πού ’ναι τώρα φθινόπωρα...
Πρόσθεσε και εσύ συγχορδίες στην βιβλιοθήκη του Tabsy
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ