Em          D          Em      D            Em
Συχνάζεις στο μικρό καφέ, κι εγώ στη Μυροβόλο
Em                             Am      D      Am Em
Έτσι που όσο κι αν θέλουμε, ποτές δεν θα ιδωθούμε
 
Εγώ ξυπνώ απ’ τις εφτά, κι εσύ το μεσημέρι
κι όταν τινάζω τα χαλιά, στο βόλεϊ πάντα τρέχεις
 
Στην παμπ πηγαίνεις στις εννιά, εγώ έντεκα με μία
Έτσι που όσο κι αν θέλουμε, ποτές δεν θα ιδωθούμε
 
Μα πού θα πάει ο καιρός, κι οι βουλισμένοι χρόνοι
Θε να ’ρθει κάποιο σούρουπο ξανά ν’ ανταμωθούμε